Soms kan ik om die afgronden heenlopen zonder iets te doen, bedenkend hoe de mens met waanzinnige krachtsinspanning kruimeltjes afknaagt van de enorme meteoor waar hij reddeloos aan gebonden is, waarop hij door het heelal giert als een drenkeling op een vlot en zonder ooit te mogen verwachten in de nabijheid van andere drenkelingen op andere vlotten te komen.
Willem Frederik Hermans
BRIEF VAN DE VELUWE
CIRCUSOBER
Pannenkoekenrestaurant De Veldkamp
T.a.v.: De Nochtans Naamloze Ober, d.d. 5 mei 2024
Veldkampweg 2
8162 PV Epe
Zeer geachte ober,
Afgelopen Bevrijdingsdag werden wij door u getrakteerd op een royale portie slapstick, gelardeerd met comedy en revue. Gezeten aan de rand van uw circuspiste, verdorde onze pannenkoek en schnitzel tot onbeduidende rekwisieten in uw deurenklucht-decor. Bij vertrek vroeg u mij om een ‘recensie’ omdat u aan het ‘eind van de proeftijd’ zou zitten. Een standaardgrapje, dat u al routineus op enkele gasten had losgelaten die voor ons waren vertrokken. Reeds op de parkeerplaats besloot ik uw verzoek in te willigen. Uw ‘recensie’ ontvangt u bij deze. Keurig in een enveloppe met postzegel. Papieren post ontvangt men in het zuinige Holland vandaag de dag te weinig.
Niet alleen uw verschijnen aan tafel was tamelijk ‘aan de maat’, ook uw stemgeluid klonk luid ronkend. Waar u zich ook bevond, wij dienden de conversatie aan ónze tafel korte tijd te onderbreken wanneer u elders rondom ons bestellingen opnam, dan wel uitserveerde. Uiteraard niet zonder een slagregen van kwinkslagen en gevat commentaar op bestellingen, kledingkeuze of brilmontuur over uw gasten neer te laten. Van het op zich nog tamelijk vrolijke: ‘Kijk eens lieve mensen: een Fristi, twee cola-zero, een IJsthee en een cassis voor de jongedame (dit laatste uitgesproken tegen een oma van midden tachtig). Wát een portie feest kom ik u toch weer brengen, ik flik het toch maar allemaal eventjes voor u…’, tot het iets minder fraai op maat gesneden: ‘Een spekpannenkoek, u laat het zich smaken! Hoe ik dat weet? Dat zie ik aan uw neus!’ (Een opbeurend compliment aan een man van middelbare leeftijd, zwaar zuchtend onder morbide obesitas).
Het hoogtepunt van uw cabaretshow, niet alleen qua zorgvuldige opbouw en timing uwerzijds, vond plaats toen een mevrouw, die zojuist van u een champignonpannenkoek geserveerd had gekregen, u wenkte na enige keurende blikken op haar bord. Zij stelde u de vraag of de champignons misschien op waren (ook ik had de champignonsaus over mijn schnitzel al wat aan de spaarzame kant gevonden). ‘Wat zegt u mevrouw, of de champignons op zijn!?’ U bulderde, keek in het rond of uw hooggeëerde publiek wel uw aandacht had (alsof ons daar aan te ontsnappen viel), zette theatraal de bril van uw neus in het stoffig grijze haar op uw schedel, en begon te tellen: ‘Eén, twee, drie… Drie champignons. Eet smakelijk mevrouw!’
En weg was u. Alweer druk benend naar een volgende opkomst in uw blijspel. Achter uw rug stond de dame op en wandelde met haar pannenkoek naar de open keuken. Daar verscheen uw collega, een chef-kok die regelrecht als figurant leek te zijn ontsnapt uit The Life of Brian. Met de blote hand keerde hij de pannenkoek op het bord, met de vrije hand streek hij bedachtzaam door zijn natte zweetsnor. De ‘maître’ telde spottend verder waar u was gebleven: ‘vier, vijf, zes… Drie op de bovenkant, drie aan de onderkant – dat is meer dan ík aan de onderkant heb zitten, mevrouw! Bon appétit!’
Het beschroomde commentaar van de naar haar tafel terug sloffende cliënte, ging voor ons helaas verloren in het luide glasgerinkel van omvallende consumpties op uw dienblad. Na flink in botsing te zijn gekomen met de midden-zuil van het restaurant, herstelde u zich gevat: met het luid uitroepen van de strijdkreet ‘Rawhide!’ kreeg u nog enkele beschaamde lachers op uw hand.
Op het parkeererf van uw pannenkoekenrestaurant was de stilte oorverdovend. Bij het roken van een sigaret zag ik de lucht boven de bossen van Epe zacht roze kleuren.
Vol medeleven wens ik u van harte beterschap.
Zo zou mijn grootvader zaliger dat zeggen.
Ik wens u bij deze van harte hetzelfde!
Rik van Schaik
© Rik van Schaik 2024
info@rikvanschaik.nl