DE UITLATERS

 

Hier schuiven de uitlaters van het vroege of late uur,

door stille straten waar lantaarns enkel schijnen voor hen

die met vierpotige snuffelaars vorige struinders zoeken.

 

Zij zijn de nachtspionnen van het circus,

gehezen in hun schijtende dekmantels:

heggen en struiken bepissende mormels

wiens kleverige snuiten kruizen beminnen.

 

Achteloos gluren zij bij ons naar binnen.

Bij het aansteken van een laatste sigaret

zien zij de dansende schimmen,

horen de woest dichtgesmeten deur, de huilende klacht

of begluren het hete silhouet achter een slaapkamergordijn.

Zij zien wie in het donker lege flessen wegwerpt.

 

Langzaam varen wij mee met hun talloze bespiedingen,

fantastisch gekostumeerd tot hun gewenste begoocheling,

naar het kerkhof van hun herinnering.

Daar staan wij als herdenkingstekens:

scheve zerken vol mos en getallen.

 

Iedere nacht wordt het Allerzielen

wanneer hij de strakgetrokken riem inhaalt

en zijn pas voor ons venster vertraagt.

VRIENDEN VAN WELEER

Soms ben ik hun dood vergeten,

gedurende onbezorgde momenten

op plekken waar ik heb gezeten

met hun schaterlach en instrumenten.

 

Ze ontworstelden zich aan het leven

of slopen stilletjes uit de tijd.

Maar vandaag zie ik hen weer even

in een omhelzing met de eenzaamheid.

© 2020 Rik van Schaik